Operatie klier verwijderen!!!

Hooi,

Operaties, wie houd er van! Ik tenminste niet, maar wat moet dat moet. Vrijdag 23 maart zouden ze onder plaatselijke verdoving een stukje klier weg snijden. Donderdag 19 maart bel ik even naar de afdeling om te vragen of ik mijn medicijnen wel mocht gebruiken. De seceteresse vraagt aan mij wat is je UMCG nummer. Ik noem mijn nummer op en ze kijkt of ik mijn medicijnen mag innemen en dat mag maar dan verteld ze dat ik op een behandelkamer ingepland ben waar ze eerst kijken of ze het wel onder plaatselijke verdoving kunnen weg snijden. Hier schrok ik wel van want ik wist daar niets vanaf. Meteen had ik al een slecht gevoel in mijn buik erover. Vorig jaar hebben ze op precies dezelfde plek een stuk klier weggesneden en dat moest onder gehele narcose.

De volgende dag gingen we naar het ziekenhuis en ik vond het spannend. Ik hoopte zo hard dat ze het gewoon weg konden snijden dan was ik er vanaf en zou dat klaar zijn. Maar waar ik al bang voor was kwam uit ze durfden het niet aan om er zo in te snijden. Er lopen teveel spieren, bloedvaten en zenuwen langs. Ze gingen bellen wanneer ik onder gehele narcose zou kunnen, ik zou meer dan anderhalve week moeten wachten. Maar dit kan natuurlijk niet want de artsen hebben donderdag al overleg en alles groeit natuurlijk wel door in mijn lichaam. Ze deden toen iets wat ze bijna nooit doen ze belde de hoogste baas van de chirurgie op om te kijken of die wat kon doen. Wij moesten wachten op de gang, de spanning was om te snijden.

Toen we weer binnen mochten komen had ze goed nieuws. Ik kon maandag 23 maart op een spoedtafel geopereerd worden. Je weet dan natuurlijk niet als je geopereerd word want komt er iemand met spoed tussen door dan moet je wachten en zo kan het dus ook wel dinsdag, woensdag of donderdag worden en ga zo maar door. Gelukkig was het maandag niet zo druk op de spoedafdeling en ben ik die dag geholpen! (Wat ben ik daar blij mee want nu kan ik morgen gewoon de uitslag krijgen:D) De operatie ging goed alleen ik was daarna zo moe ik heb wel meer dan twee uur op de uitslaapkamer gelegen!

Uiteindelijk mocht ik niet niet naar huis ik was te moe, duf en mijn bloeddruk was te laag dat ik een nachtje moest blijven. Dit was wel even spannend want dit had ik nog eerder nooit gedaan. Maar ik had een hele lieve buurvrouw die erg gezellig was. (Dit moet je natuurlijk ook altijd maar afwachten.)

Gelukkig mocht ik de volgende dag naar huis toe. Van de week heb ik goed uitgerust en de wond begint al mooi te herstellen, wel trekt hij af en toe nog. Morgen 30 maart krijg ik te horen hoe ze het gaan behandelen dit ik erg spannend. Gaan ze het bestralen of toch weer chemo’s! Ik merk aan mezelf dat ik veel spanning hiervoor heb en dat ik erg tegen op zie wat er allemaal weer gaat gebeuren. Vorig jaar liet ik het wat op me af komen maar nu weet je hoe je je kan voelen, dat is nu best wel lastig.

Nu ik weer wat meer hersteld ben heb ik weer tijd om aan mijn blog te werken en dat vind ik erg leuk en ik heb er weer zin in.

Liefs Nathalie

PS: binnenkort wil ik een Q&A doen maar hier heb ik natuurlijk vragen voor nodig. Hebben jullie nog leuke vragen voor mij???