Spannend zo’n uitslag

Heey,

Voor ik begin met dit blogberichtje wil ik jullie heel erg bedanken voor al jullie lieve reacties op mijn stukje van vorige week over de scan. (Klik hier als je dit stukje wil lezen.) Dit geeft altijd positieve energie om weer door te gaan. Maar ik houd jullie niet langer in spanning en ga jullie snel de uitslag vertellen.

Voor mijn idee heb je altijd twee soorten spanningen, bewuste spanning die je heel erg voelt en onbewuste spanningen. Ik weet niet of iemand dit herkent maar zo voel ik het wel een beetje. Na de scan had ik voor me gevoel veel last van onbewuste spanning, ik voelde het niet echt maar kon het bijvoorbeeld merken dat ik sneller geirriteert was.

Maar oke, gisteren (maandag 16 november) ging ik naar het ziekenhuis voor de uitslag. Ik kreeg de uitslag pas kwart voor vier dus het was een lange dag. Ik moest een half uur eerder in het ziekenhuis zijn om bloed te prikken. Alles ging goed tot ik in de wachtkamer kwam. Natuurlijk was ik veel te vroeg en moesten we nog een hele poos wachten. Ik weet niet hoe het komt maar op het moment dat ik ging zitten in de wachtkamer kreeg ik buikpijn en begon ik de spanning erg te voelen. Tja en dan begin je van alles te bedenken wat er wel niet kan zijn. (Vooral veel negatieve dingen.)

Taartje om het te vieren!!!

Gelukkig liep mijn arts niet uit. (Dit is zeer zeldzaam.) Wat ik echt fijn vind van mijn arts is dat hij meteen vertelde dat de scan goed was, ik ben weer helemaal schoon. Wat een opluchting was het op dat moment. Even die bevestiging krijgen dat alle kanker weg is, dat je gewoon weer kankervrij bent.

Over een maandje moet ik wel weer op controle komen omdat ik nog wat klachten heb die wel wat in de gaten gehouden moeten worden. Voor nu probeer ik er erg van te genieten dat ik voor de tweede keer helemaal schoon ben. En nu mag het ook wegblijven.

Vandaag ben ik naar de revalidatie arts in Heerenveen geweest voor een intake. Maar hier wil ik binnenkort een stukje over schrijven. Ik weet dat ik nog niet klaar ben met het ziekenhuis voorlopig maar hopelijk word het snel een stuk minder.

Liefs Nathalie