Heey,
13-10-2020 14:45 één dag voor de afspraak met de pijnpoli
Transcutane elektrische zenuwstimulatie daar krijg ik morgen mee te maken ook wel afgekort als TENS. Hoe het precies in zijn werking gaat weet ik nog niet, maar ik weet dat het met schokken te maken heeft. Het is de bedoeling dat het TENS apparaat de pijnlijke beschadigde zenuwprikkels beïnvloed waardoor ik hopelijk minder pijn krijg, dat is wat ik vooral weet.
Ik zie op tegen morgen maar het rare is dat ik niet echt op zie tegen het apparaat waar de schokken uit komen maar meer als het maar iets gaat doen waardoor ik minder pijn heb. Hierdoor is het raar dat ik zo tegen morgen op zie want morgen kom ik er toch nog niet achter of het helpt of niet. Je moet er eerst aan wenen voor je kan zeggen of het wat doet. De reden van spanning is omdat je er dan mee start. Een dikke twee maanden geleden heb ik een andere behandeling geprobeerd op de pijnpoli die niet heeft geholpen dat gaf mentaal wel een klap (Zie blogartikel Als je leven stil staat.) Ondanks de spanning ben ik ook blij als het morgen is en ik kan starten. Deze hele week had ik niet alleen spanning hierom maar ook om het Corona-virus, bijvoorbeeld als ik verkouden wordt dan kan ik morgen niet heen, en wie weet hoe lang je dan weer moet wachten.
Oké, hoe bang ik ook ben voor teleurstelling ook ik droom wel en heb hoop. Hoe fijn zou het zijn als dit helpt en ik straks een kleine boswandeling maken. Nu het herfst is heb ik echt zin om naar het bos te gaan en al die mooie kleuren te zien. Natuurlijk neem ik ook wat boeken mee voor wat foto’s. Het is misschien zo simpel maar nu is het niet echt mogelijk dus wie weet lukt het over een maand wel.
Als je dit trouwens leest en je snapt er helemaal niets van kan dit artikel misschien wat ophelderen, verergering van mijn neuropatie.
14-10-2020 16:41 de dag van de afspraak op de pijnpoli
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen dus zeg ik dit eerst, pffff ik ben echt moe. Er valt toch meer spanning van je af dan je door hebt. De afspraak was vol met informatie waarbij mijn hoofd bijna ontplofte. Het is echt lastig dat er niet iemand mee mag naar de afspraak om ook al deze informatie aan te horen. Natuurlijk snap ik waarom het nu niet kan en sta ik daar ook volledig achter. Maar ik merkte gelijk op het moment dat ik thuis was dat ik dacht hoe zat dit ook alweer en dat. Gelukkig als ik er echt niet uit zou komen kan ik altijd het ziekenhuis bellen.
Oké even in het kort hoe het in zijn werk gaat. Ik heb voor iedere voet/been twee elektronische plakkers. De ene plak ik op mijn grote teen en de ander aan de zijkant van mijn knie. Ik sluit de kabels aan op de elektronische plakkers en zet het apparaatje aan tot ik op beide plekken schokjes voel. Nu voel ik bij de grote teen bijna gelijk schokjes maar niet bij mijn knie. Als ik de goede stand heb gevonden moet ik drie keer daags 20 minuten dit doen en over een paar dagen 30 minuten. Ik heb het nog maar één keer gedaan vandaag maar het geeft geen fijn gevoel en na de tijd ook niet het tintelt helemaal na. Zelfs nu een aantal uur later voelen mijn voeten raar aan maar het moet natuurlijk ook even wennen.
Wel heeft de verpleegkundige mij goed verteld dat er een grote kans is dat dit niks gaat opleveren. Natuurlijk wist ik dit maar het zet je wel weer even aan het denken. Nou ja eerst dit maar eens gaan proberen want wie niet waagt wie niet wint.
Ik kan nu nog totaal niet voorspellen wat dit gaat doen. Het is afwachten en fingers crossed!!!
Liefs Nathalie
nathalieruiter.wordpress.com 