Als je leven stil staat

Heey,

Het is al een tijdje stil op mijn blog. Niet omdat ik niks heb om te plaatsen maar omdat het met mij momenteel niet goed gaat. Begin april schreef ik een artikel over verergering van mijn neuropathie en het is sindsdien nog niet beter gegaan. Ik wil zo graag weer meer actief zijn op mijn blog en instagram want dat staat ook helemaal stil. Hopelijk is dit een begin en zo niet dan is het maar even zo. Voor nu was mijn idee om even mijn gedachten op digitaal papier te schrijven.

Eind februari dat was het moment dat alles veranderde, mijn wereld kwam totaal op de kop te staan. Ik had sinds na mijn chemo’s altijd al last van mijn voeten maar het was draagbaar. Ik had nooit verwacht dat het ineens zo zou kunnen verergeren. Maar het is een feit dat dat kan! Ik heb genoeg ervaringen met ziekenhuizen om te weten dat het niet één twee drie opgelost zou zijn. Iets in mij ging er wel vanuit dat het rond mijn verjaardag wat beter zou gaan. Geen idee waarom ik die datum zo in mijn hoofd had zitten. Nu een half jaar later gaat het nog steeds slecht. We hebben in het ziekenhuis al van alles geprobeerd maar tot nu toe nog niks gevonden. Ik ben nu bij de pijnpoli en daar heb ik een maand geleden een behandeling gehad die ook niet hielp. Nu sta ik

Verergering van mijn neuropathie

Heey,

Ik weet gewoon niet hoe ik moet beginnen met dit blogbericht. Het laatste jaar heb ik alleen af en toe wat geschreven over boeken op mijn blog. Ik ben ooit begonnen met mijn blog omdat ik Hodgkin had (twee keer) en ik op deze manier van mij af kon schrijven. De laatste keer dat ik dit heb gedaan was in 2017!

“Kanker” vind ik maar een hard woord maar het is wel wat ik twee keer heb gehad. Ja ik ben alweer vier jaar schoon en daar ben ik super blij mee, maar de weg naar boven kan lang zijn.

De laatste vier jaar werk ik hard om weer boven op de berg te komen. Het gebeurd alleen vaak dat ik weer terug geduwd word. (Beetje vage

Neurologische uitslagen

Hooi,

Maandag vertelde ik jullie al in de plog dat ik donderdag naar het ziekenhuis moest voor de uitslag van de onderzoeken aan mijn voeten. Nu is dit uiteindelijk een dagje eerder geworden.

We zaten in de wachtkamer en het was best wel spannend. Wat zou er uit komen en wat zouden ze zeggen. Toen we eindelijk aan de beurt waren dacht ik nu is het moment van de waarheid aangebroken. Ik vroeg wat er uit de onderzoeken was gekomen. Ze vertelde mij dat alles er goed uit zag en dat ze niet echt iets konden vinden.

Neurologische onderzoeken

Hallo,

Vandaag was het de dag dat ik weer naar het ziekenhuis moest. Eindelijk kreeg ik de onderzoeken waarmee ze kunnen kijken welke zenuwen beschadigd zijn en hoe erg het is. Ik had al brieven thuis gekregen wat voor onderzoeken ze gingen doen, dit leek me geen pretje.

Eerste onderzoek:
Ik begon met de voorbereiding van

Neuroloog en ziekenhuisgedoe

Heey,

Vandaag mocht ik eindelijk naar de neuroloog. Niet dat ik veel zin had om heen te gaan maar ik was wel blij dat er iemand naar ging kijken die er meer verstand van hadden. Het was een lange ochtend in het ziekenhuis met veel wachten. Dat wachten ben ik soms zo zat in het ziekenhuis.

Half zeven zat ik al in de auto want we hadden acht uur afspraak, lekker op tijd weg. Mijn bedje was wel moeilijk om te verlaten. Ik had eerst een aardige co-assistent. Ze begon met veel vragen te stellen om een goed beeld te krijgen je kunt denken aan vragen wanneer is het begonnen, wat voor pijn voel je en is het ook erger geworden in de loop der tijd. Dat soort vragen stelde ze allemaal maar ook gewone vragen zoals hoe lang ben je, rook je en gebruik je drugs. Hierdoor kreeg ze een goed beeld voor zich. Vervolgens moest ik allemaal testjes doen en het waren er een heleboel dit zijn er een aantal:
❤ Lopen
❤ Op mijn tenen en hakken staan
❤ Ze ging kijken hoe mijn gevoel was in mijn benen
❤ Ze teste mijn krachten in handen, benen en voeten
❤ Bloeddruk meten
❤ Hart beluisteren
❤ Met hamertje me reflexen testen
❤ En nog veel meer