Chronische pijn

Heey,

Mijn laatste persoonlijke artikel was “leven met chemoschade.” (klik hier voor het artikel.) Is er veel veranderd naar dit artikel van 17 februari? Nee eigenlijk niet, het is en blijft wachten. Maar toch wilde ik graag weer een nieuw persoonlijk stuk schrijven want ik heb wel een kleine update. 17 februari was het nog niet zeker of ze een neuromodulatie wilde proberen te plaatsten maar ik kan nu zeggen dat ze het willen proberen! Ik ben blij dat er weer iets is dat ik kan proberen maar het is ook ontzettend spannend want als het werkt betekend het wel dat ik veel andere dingen niet meer kan.

Instagram

Wat is een neuromodulatie?

Leven met chemoschade

Heey,

Ken je dat moment, dat je bijvoorbeeld door een tunnel rijdt en denkt wat als alles nu ineens instort? Nu is het maar te hopen dat dit nooit in het echt gebeurd, maar wat als het niet fysiek is maar mentaal. Hoe vind je kracht als je niet weet waar je het weg moet halen? Waarom is alles niet zo eenvoudig als een optelsom van 1+1? Hoe vind je antwoorden op vragen waarvan je de vraag niet weet.

Instagram

Wat word ik soms gek

Dagboekfragment pijnpoli

Heey,

13-10-2020 14:45 één dag voor de afspraak met de pijnpoli

Transcutane elektrische zenuwstimulatie daar krijg ik morgen mee te maken ook wel afgekort als TENS. Hoe het precies in zijn werking gaat weet ik nog niet, maar ik weet dat het met schokken te maken heeft. Het is de bedoeling dat het TENS apparaat de pijnlijke beschadigde zenuwprikkels beïnvloed waardoor ik hopelijk minder pijn krijg, dat is wat ik vooral weet.

Instagram

Ik zie op tegen

Als je leven stil staat

Heey,

Het is al een tijdje stil op mijn blog. Niet omdat ik niks heb om te plaatsen maar omdat het met mij momenteel niet goed gaat. Begin april schreef ik een artikel over verergering van mijn neuropathie en het is sindsdien nog niet beter gegaan. Ik wil zo graag weer meer actief zijn op mijn blog en instagram want dat staat ook helemaal stil. Hopelijk is dit een begin en zo niet dan is het maar even zo. Voor nu was mijn idee om even mijn gedachten op digitaal papier te schrijven.

Eind februari dat was het moment dat alles veranderde, mijn wereld kwam totaal op de kop te staan. Ik had sinds na mijn chemo’s altijd al last van mijn voeten maar het was draagbaar. Ik had nooit verwacht dat het ineens zo zou kunnen verergeren. Maar het is een feit dat dat kan! Ik heb genoeg ervaringen met ziekenhuizen om te weten dat het niet één twee drie opgelost zou zijn. Iets in mij ging er wel vanuit dat het rond mijn verjaardag wat beter zou gaan. Geen idee waarom ik die datum zo in mijn hoofd had zitten. Nu een half jaar later gaat het nog steeds slecht. We hebben in het ziekenhuis al van alles geprobeerd maar tot nu toe nog niks gevonden. Ik ben nu bij de pijnpoli en daar heb ik een maand geleden een behandeling gehad die ook niet hielp. Nu sta ik