Scan

Hooi,

Dit moet de belangrijkste scan ooit voor mij worden want deze scan gaat mij vertellen of ik schoon ben of niet. (Ik probeer uit te gaan van het positieve!) Normaal vind ik scans niet zo spannend want de uitslag hoor je toch pas een week later maar afgelopen dinsdag was ik toch wel gespannen voor de scan. Of eigenlijk niet voor de scan maar voor het infuus prikken.

Een aantal dagen voor de scan begon ik tegen het infuusprikken op te zien. De afgelopen tijd had ik altijd mijn port-a-cath gehad om in geprikt te worden. (Deze had ik omdat ik zo slecht te prikken ben.) Maar na de derde chemo hebben ze hem eruit gehaald omdat het teveel risico meenam voor de laatste chemo. (Lees hier meer over het verwijderen van de port-a-cath.) Nu ik mijn port-a-cath niet meer heb moeten ze weer gewoon prikken en de kans dat ik nog moeilijker te prikken ben is ook groter geworden door de chemo’s die ik de afgelopen tijd heb gehad.

Daar ging ik dinsdag met de taxi naar het UMCG alleen. Mijn moeder wilde wel mee maar het hoefde van mij niet want ze zou alleen maar heel lang moeten wachten. De afgelopen dagen had ik tegen dit moment op gezien maar toen ik in de taxi stapte en een gezellige taxichauffeur had vielen de zenuwen van mij af. Ook toen ik aankwam in het ziekenhuis waren er niet veel zenuwen.

Eindelijk was ik aan de beurt voor de voorbereiding van mijn scan. (De voorbereiding duurt langer dan de scan. Een dik uur voorbereiden en de scan duurt ongeveer drie kwartier.) En wat denk je het infuus zat er de tweede keer in. Wat was ik blij. Wel hebben ze goed moeten zoeken voor een plekje maar het was gelukt.

Soms zie je zo op tegen iets  en dan is het zo ver en dan valt het heel erg mee. Misschien had ik dinsdag een engeltje op mijn schouder die mij hielp. Maandag de uitslag waar ik wel erg tegen op zie, ik krijg de uitslag ook pas in de middag dus dat word denk ik een lange dag maandag. Maar ik ga nog niet aan maandag denken maar proberen van al mijn dagen leuke dagen te maken.

Liefs Nathalie