Angstig

Hooi,

Iedereen is wel ergens bang voor, denk ik. Ik tenminste wel, mijn grootste angsten op dit moment zijn toch echt wel weer ziek worden en de dood. Eén van deze angsten komt op dit moment aardig dicht bij. Laat ik beginnen bij het begin.

Het begon allemaal dertien dagen geleden het was toen dinsdag 3 maart in de avond. Soms heb je van die momenten dat je jezelf aan het controleren bent (of ergens weer een bult zit.) Maar op dat moment deed ik dat niet ik ging gewoon langs mijn sleutelbeen en ineens voelde ik iets. Het eerste wat ik dacht dit is gewoon verbeelding maar toch ging mijn hand er naar toe om te kijken of ik het wel echt voelde. Ja, er zit echt een klein bultje en het beweegt. De paniek gaat gelijk door me heen want het voelt net als de vorige keer. Toen kreeg ik ineens te horen dat ik Hodgkin had.

Ik kijk in de spiegel naar mezelf en zie veel paniek en angst in mijn ogen. Vervolgens liep ik naar me ouders die ik zag zitten in de kamer. Moet ik het hun wel vertellen, straks maak ik ze weer ongerust dacht ik nog. Mama vroeg: ”wat is er” en alles kwam er uit. De tranen rolde over mijn wangen.

De volgende ochtend belden we de huisarts en gelukkig kon ik diezelfde ochtend nog terecht. Ik hoopte zo dat de huisarts zou zeggen dat het niks was en dat mijn zorgen weg zouden zijn maar dit bleek niet zo te zijn want hij voelde het ook.

De volgende dag zat ik al bij mijn Hematoloog en die voelde het natuurlijk ook. Er werd een afspraak gemaakt voor een PET scan en een gedeeltelijke CT scan.

Woensdag 11 maart had ik de scan. Het is afwachten dertien dagen lang al vandaag. Maar vandaag 16 maart krijg ik de uitslag. Kwart over twaalf in de auto stappen en naar Groningen rijden en om half twee krijg ik de uitslag.

Dertien dagen ben ik al gespannen maar hoe dichter ik bij de uitslag kom hoe spannender het word. De afgelopen tijd heb ik denk ik bijna alles wel bedacht wat het wel niet allemaal kan zijn. Vreselijk zijn die momenten want op die momenten ben je bang en denk je meestal niet iets heel positiefs. Maar toch probeer ik wel een beetje positief te blijven hoe moeilijk het soms ook is.

Als ik de uitslag weet krijgen jullie het ook zeker te weten het zal in één van deze komende dagen wel op mijn blog verschijnen. Ook heb ik de uitslag van het bloedvatenonderzoek gekregen en hier wil ik binnenkort ook meer over gaan vertellen.

Voor nu ga ik proberen mezelf rustig te houden voor de uitslag.

Liefs Nathalie